Breath control: de medisch-technische kant

In dit stuk zal ik, hopelijk onbevooroordeeld, proberen uit te leggen wat de mogelijke gevaren zijn bij het spelen van breathcontrol.

Ja, ik ben er inderdaad van overtuigd dat bij elk breathcontrol-spel schade aan onder andere de hersenen kan optreden.

Wellicht wel net zozeer als dat ik overtuigd ben dat bij elke sigaret die ik opsteek er een aantal longblaasjes het leven laten en er weer een kleine kans is dat dit nu net die peuk was die later voor mijn longkanker verantwoordelijk zal zijn.

Maar zolang we de risico’s kennen en we daardoor bij elke stap die we nemen bewust het risico afwegen tegen de kick, het genot, het doel…

Mijn enige doel is om je te informeren, de keus is dan aan jou.

Of, zoals iemand ooit schreef: “We have many billions of neurones and the brain can work with much fewer than its natural endowment. They are destroyed all the time by ageing, alcohol and other drugs, blows to the head and so on. It might be rational to decide to ‘spend’ some of our generous but finite supply on activities we enjoy, but spend carefully.”

Technieken


Er zijn verschillende manieren om de ademhaling van iemand anders te beheersen.

Hieronder zet ik ze op een rijtje, op volgorde van mijns inziens minst gevaarlijk naar uiterst gevaarlijk.

  1. voorkomen van het inademen van lucht door het blokkeren van de mond/neus (met handen, gags, tape, facesitting, luchtdichte maskers). Wees hierbij altijd bedacht op misselijkheid en overgeven, waarbij iemand kan stikken in eigen braaksel!
  2. rebreathing, ademen in luchtdichte ruimte (bijvoorbeeld plastic zak). Hierdoor wordt het gehalte koolmono-oxide en kooldioxide in de ingeademde lucht steeds hoger, en het gehalte zuurstof steeds lager. Hierdoor wordt het steeds moeilijker voldoende “lucht” te krijgen.
  3. druk op de carotiden, de slagaders in de nek die de hersenen van zuurstofrijk bloed voorzien. Je vindt ze aan weerszijden van de adamsappel/luchtpijp. Bij directe en maximale druk op de beide halsslagaders duurt het ongeveer 3-15 seconden voordat iemand bewusteloos raakt. Bij een meer indirecte methode (bijvoorbeeld necklock) duurt dit veel langer. Nota bene: ook het bijkomen uit de bewusteloosheid duurt hierbij langer.
  4. onder water houden. Omdat je geen directe druk op weefsel veroorzaakt, is dit tamelijk veilig. Het kan echter gevaarlijk zijn als je ‘slachtoffer’ bewusteloos raakt en vlak voor het bewusteloos raken water ‘inademt’. Hou daarom goed in de gaten wat er gebeurt en zorg dat je je ‘slachtoffer’ goed kent, zodat je zijn of haar lichaamstaal goed kunt interpreteren.
  5. druk op luchtpijp. Die is lastig te bewerkstelligen, omdat je meestal niet druk op de luchtpijp uitoefent maar op de halsslagaders. Druk uitoefenen op de luchtpijp is erg gevaarlijk, omdat de luchtpijp bestaat uit een aaneenschakeling van harde ringen en zacht spier/bindweefsel. Bij druk op het zachte deel van de luchtpijp kan de luchtpijp ‘inzakken’.

Wat gebeurt er tijdens breath control eigenlijk?


Breathcontrol heeft effect op verschillende organen in het lichaam.

  • Hersenen
    Het simpele feit dat de hersenen te weinig zuurstof krijgen, is de kick van breathcontrol. Het zuurstoftekort veroorzaakt euforie (zeer prettige, verhoogde stemming), zorgt dat gedurende seksuele handelingen het orgasme eerder wordt bereikt en het orgasme vaak heftiger is. Dat is waarom we het doen. Echter: deze verschijnselen zijn ook een duidelijk teken dat de hersenen een tekort aan zuurstof aan het verkrijgen zijn.Eén van de eerste zichtbare ‘stressverschijnselen’ van de hersenen is flauwvallen, het verliezen van bewustzijn, gecombineerd met bleekheid van de huid en een trage pols. Luttele seconden voorafgaand aan het flauwvallen zal de nog erg alerte persoon de verschijnselen ervaren die normaliter aan flauwvallen voorafgaan: oorsuizen, het ‘zwart worden voor de ogen’ en soms lichte misseljkheid.
     
    Vaak is het dan echter al te laat en zal ook onmiddellijke hervatting van de lucht/bloedtoestroom naar de hersenen het flauwvallen niet meer kunnen voorkomen. Tijdens het flauwvallen kan het slachtoffer de controle over blaas- en sluitspier verliezen. Vaak, maar niet altijd, wordt het flauwvallen gevolgd door reflexmatige bewegingen van het lichaam dat een laatste poging doet om zich te ontdoen van de ‘luchtwegnemer’.Hoewel meeste mensen die aan breathcontrol doen allang voor dit punt gestopt zullen zijn, is het voor anderen juist de ultieme kick. Maar: flauwvallen is een natuurlijke acute stressreactie, die aangeeft dat het absoluut tijd is om te stoppen! Flauwvallen is doodsoorzaak nummer 1 bij breathcontrol, omdat veel mensen breathcontrol alleen uitvoeren, zonder iemand bij zich om de adembelemmering te verwijderen en hen bij te brengen. Mijn advies: doe nooit alleen aan breathcontrol!
     
  • Halsslagader
    De halsslagader is het grote bloedvat dat de hersenen van bloed voorziet. Deze splitst zich zo’n centimeter of 3 onder de kaaklijn in 2 vaten. Op deze plek in het bloedvat bevinden zich de sensoren van het lichaam die de bloeddruk naar de hersenen toe in de gaten houden. Als je nu juist op deze plek dit bloedvat dichtdrukt, denkt deze sensor te maken te hebben met een te hoge druk. Dan zullen deze cellen aan het hart het signaal geven om langzamer te gaan kloppen of te stoppen met kloppen, en zorgen dat alle vaten gaan uitzetten, wat de zuurstoftoevoer naar de weefsels nog sterker vermindert. Niet doen dus!
     
  • Hartspier
    Tijdens breathcontrol vindt een daling plaats van de hoeveelheid zuurstof die aan de hartspier wordt afgegeven. Daardoor ontstaan extra hartslagen (extrasystoles). Het is onvoorspelbaar wanneer deze zullen optreden, zelfs aan een hartmonitor. Extrasystoles kunnen uiteindelijk een functionele hartstilstand tot gevolg hebben doordat het hart te snel klopt om nog effectief bloed rond te pompen, wat uiteindelijk tot een echte hartstilstand zal leiden. Wanneer dit punt optreedt, is onduidelijk en onvoorspelbaar. Zelfs als je iemand aan een hartmonitor zou leggen, weet je het pas als het te laat is! Ik wil echter benadrukken dat dit te trainen is (ervaren duikers kunnen minuten onder water doorbrengen zonder dat er ook bij grondig onderzoek veranderingen in de hartspier zijn waar te nemen) en dat de algehele conditie van de desbetreffende persoon ook zeker meetelt.
     
  • Stresshormonen
    Op het moment dat het lichaam een stressreactie (lichamelijk of psychisch) vertoont, worden er stresshormonen vrijgemaakt. Dat heeft gevolgen voor diverse lichaamsfuncties. Daarover valt een heleboel te zeggen, maar één ding is wel aardig om te weten. Stresshormonen (catecholaminen) die vrijgemaakt worden bij verstikking of wurging dragen bij aan het slechter functioneren van het hart (dat het toch al moeilijk heeft door de daling in zuurstoftoevoer). Nu is uit onderzoeken gebleken dat dit vrijkomen van catecholaminen minder is in ‘niet als gevaarlijk ervaren situaties’ (bdsm is in principe consensual…) dan in als gevaarlijk geziene situaties ;-)

Meer weten? 

Of heb je vragen?

vul dan het onderstaande formulier in.